Het sprookjesverhaal van Klein Duimpje leert dat wie klein is, slim moet zijn. Een tweede inzicht is dat vernieuwing begint bij een persoon van wie je het minst verwacht. Klein Duimpje is het kleinst en het jongst. De held is klein, terwijl juist ook de broers de helden konden zijn, die zijn immers ouder en hebben meer ervaring. Klein Duimpje gebruikt zijn kleinheid in zijn voordeel, zo is hij moeilijk te ontdekken en blijven zijn acties verborgen. Hij breekt op deze manier gemakkelijk de regels en omzeilt ongehoorzaam de wil van de ‘machthebbers’. Op deze manier fopt hij zijn vader twee keer met de kiezelstenen en de broodkruimels. Ook weet hij de reus tot twee keer toe te verschalken, eerst met de kroontjes en dan door zijn zevenmijlslaarzen af te pakken. Hierin vertelt het sprookjesverhaal ook dat blijkbaar foppen, beduvelen, en misleiden mag, zolang het een nobel doel dient: overleven en het redden van zijn broers. Kortom het verhaal van Klein Duimpje laat zien dat vernieuwing letterlijk en figuurlijk klein begint, bij de kleinste en jongste persoon, en met kleine stapjes. Kleinheid wordt daarmee de kracht van vernieuwing, en zonder dat je het verwacht kan vernieuwing dan ineens vaart krijgen met zevenmijlslaarzen.
